спушти (гл.) - глас (имн.)

Секој од нас поседува внатрешна енергија или, ако сакаш, сила.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Тој го спушти гласот, како човек кој мора од здравствени причини да изговори непристојност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Наспроти тенките мустачиња, густите веѓи над подгрбавениот нос изгледаа уште погусти: С`к ќе ти кажу нешто – и опколен со големо количество чад, го спушти гласот до доверлив шепот: Ја сам од Скопје, Хорацио Цвикало, артист. ***
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)