срипа (гл.) - и (сврз.)

Се наведнав да го фатам јарето, но тоа срипа и избега.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Со милноста на песните и нас нѐ погодија во длабочината на градите, ни ја стоплија душата, та и ние срипавме и тргнавме кон нив, и без здив се прегрнавме, се слеавме и песна запеавме.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И по втор пат се наведнав, тоа пак срипа и избега. Така десетина пати. Ме измачи, пустото. Ме папса.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
А тој, како на готовс, срипа и извади пластични чаши и налеа од сокот држејќи го под мишка бебето, кое, патем, се викаше Барбара. И ѝ личеше името!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ги затворив; тог ми ја крена кошулата; следниот миг почувствуав како нешто ми капе во папокот, и следниог миг го почувствував неговиот јазик во него, во папокот; срипав и ги отворив очите; „Јан Лудвик, што го правиш тоа?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се сетив дека татко ми забранува да ја удирам зашто е помала од мене цели пет години и зашто сум силен, па би можел не сакајќи да ја повредам, и, токму кога сакав да ја пуштам, таа срипа и со нога ги растури сите фигури од шаховската табла.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Срипа и ме клоцна по стомакот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Кога пак се појави мајка му на Ташко, срипавме и колку можевме се доближивме до пред зградата, загледани наугоре.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Мартин, срипа и, онака навреден, му се фрли на Николчета.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)