Зоки го стави нејзиното главче во устата, а рачката ја задржа надвор. И таа стана свирче!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
„Откако ја голтна бабата, волкот облече ноќница и си ја стави нејзината капа“, ха ха, каква травестија, боже, и тоа тројна, сексуална, зоолошка, дури и генерациска.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)