Имено, токму тогаш, токму таа година се случи одново да заживее ајдутството во Прилеп, во сета Пелагонија и во сета Македонија, ајдути се појавија и во гората во Потковицата и во Чипиговски Мртвици, па врз Јанческите, со право падна сомнение дека тие го испратиле Бошета да стане ајдутин, а сами станале ајдутски јатаци.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Зашто, и покрај отвореното сомневање на властите дека станале ајдутски јатаци, а тоа никако не можеше да им се докаже, Боше и татко ѝ на Драганка беа далеку од Потковицата, тие не само што продолжија да купуваат земја, туку и од Тахир бег сѐ откупија и уште додека беше жив стрико Никола нивни се наредија да бидат трет сој, по богатство и по влијание во Потковицата, веднаш по Дамческите и пред нив Акиноските.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)