Секретарот стана свесен за доверливоста на директивата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Станав свесен, дека сега ние живеевме во два различни света, јас во мојот свет на маказарските белутраци и ендеци, свет на луѓе на кои не можев докрај да им влезам во душевната трага, свет на сеќавања и на обид да се дофати течението на времето и на судбините во него, додека нејзиниот свет беше свет на главниот град, на секојдневното одење-идење на работа во Центарот, на пробивањето меѓу автомобилите наутро, на ситните и покрупните злоби и зависти, на студијата за проблемот на власта која требаше дефинитивно да се напише, на борбата со тој проблем како со личен проблем или на повременото уживање во музиката на големите концерти, кои таа ги сакаше.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Затоа што чувството е проклето тешко кога ќе станете свесни дека за тоа е веќе доцна.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Но тогаш се случи нешто за кое Пискулиев не можеше во истиот момент да стане свесен.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Гледајте, тогаш станав свесен дека некои луѓе грабаат пари додека некои други гинат по рововите.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Кога и како станавте свесни за неправдата којашто тој ја претставува? Мошне доцна, морам да признаам. По војната.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Во државата веднаш станаа свесни за значењето на откритието.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
За миг стана свесен за своето бреме од обврски и одговорности.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Одеднаш и подисплашено станав свесен дека она што ми ја наруши концентрацијата се чекори по опустената улица во глувото пладне.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Тогаш госпоѓата Гологанова се наведна, не за да го погали за збогум - на тоа таа не се осмелуваше да реши - туку само одблизу да му истепка некој љубезен збор, но Грифонот така се назаби и подзгрче, што таа во себе почувствува олеснување од помислата дека ќе се спаси од него, ја натера да зажали и да стане свесна колку погрешила што го зела дома.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Во моментот кога нецрниот човек ќе стане свесен за тоа, тој единствено може да види дека битката ја изгубил пред да сфати дека воопшто влегол во битка.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Кога се свртив, станав свесен за глувата осветленост на дворот, па ја кренав главата и ја здогледав полната месечина што, со својата млитава обесена на небото, ми поделува како огледало во коешто се огледувам.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Подоцна тој заклучи дека знаците за кои тој уште не беше свесен спотнаа некоја соодветна сила во него која толку многу се раздвижи што тој мораше да стане свесен за нив.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Земајќи ги предвид насобраните сознанија за животот и за луѓето дали и денес би постапил така како што постапив тие денови? Не сум сигурен...
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ете, во тој момент станав свесен за чудното, самобендисано, неодговорно дури и опасно однесување кон нашата иднина на поголемиот број мои пријатели, и помислив, не, не помислив само, туку и решив дека морам да ѝ се спротивставам на неодговорноста и на алчноста...
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Постепено таа станала свесна дека нема да бидат никогаш среќни со мажот поради таа страшна вистина, колку и да се сакаат.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Секогаш одново вечната борба меѓу неспокојот и смирението, лутината и милоста, секогаш тоа искушение на огнот на нетрпеливоста и нетолеранцијата што одеднаш пламнуваше, и пред да стане свесен за тоа...
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Вечерва за прв пат станав свесна дека Ромео е одвратен, стар и нашминкан дека месечината во овоштарникот е лажна дека сценографијата е простачка дека зборовите што морав да ги кажам не се вистински, не се мои зборови, не се тоа што сакам јас да го кажам.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Во моментот кога човек ќе сфатеше дека е веќе неспособен да ги разликува зборовите по вид, род и број, кога ќе станеше свесен дека тие се претвораат во лигав куп бесмислени звуци кои за него немаат никакво значење, тогаш знаеше дека нема враќање.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Ја бранеа добро границата, излегуваа на крај со италијанските напади во таа рана пролет, што опснежуваше, се гонеа по спиндилиите на Албанската граница во тој април, но наеднаш станаа свесни дека веднаш во нивниот тил се веќе германските тенкови и дека тие продолжувале сето време да бранат една земја, која била прегазена одамна пред тоа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И двајцата, откако ја дознаа вистината, станаа свесни за нешто што долго како сенка ги следеше во чекор.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Меѓутоа, кога другите ќе станат свесни дека се манипулирани од лажниот квалитет, ќе се повлечат.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Но проловите, само да можеа некако да станат свесни за својата сила, не би имале потреба да се кријат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тој напиша: „ Сѐ додека не станат свесни, тие никогаш нема да се побунат, а сѐ додека не се побунат, не ќе можат да станат свесни“.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Винстон стана свесен за тишината, како што се станува свесен за некој нов звук.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Одеше низ долгиот ходник на Министерството и веќе беше стигнал речиси до местото на кое Џулија му ја беше тутнала пораката в рака, кога стана свесен дека некој, многу покрупен, чекори веднаш зад него.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Хелвиг и Карл навистина стоеја до неа. Ѝ требаше доста време да стане свесна за тоа.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
А кога сме добиле разум, кога сме станале свесни за себе, сме се одвоиле од неа и сме почнале да ја владееме, да ја потчиниме.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
По тоа што ги имаше искинато чорапите, а и според излижаното во штиците, од една страна, а и според тоа што не стана свесна дека некој ја откорна вратата, заклучија дека со денови и ноќи можеби таа нема положено снага во креветот.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Оти веднаш тука до нивниот вагон, Чана меѓу првите се најде долу, а веднаш потоа, дури и пред да стане свесна за кого се работи, беше опкружена од мажи и жени.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
На пример оној ден кога, додека се качував по затворските скали наеднаш станав свесен дека токму во тој простор нашата сенка е секогаш со нас, не нè напушта туку се чипчи до нас, нè следи, како да се плаши да не нè загуби!
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Денко Самоников, за чие присуство наеднаш станав свесен, со очигледна вознемиреност се обиде да го фати погледот на Јана а таа тоа не го забележуваше; Јана по сè изгледа, беше зафатена со оценката на моето понатамошно однесување.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
И уште нешто: во сивото здание ниту еднаш не помислив дека треба да се скријат чувствата, или дека треба да ги избегнуваме насмевките и солзите.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Од друга страна, како што тоа го формулираше Дик Хигинс, тој на учениците “им го изнесуваше она што веќе го знаеја и со тоа им помагаше да станат свесни за суштината на она што го работеа”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Уште послободна форма на наслојување, слична на хепенингот, претставува изведбата на Концерт за клавир и оркестар (1958) кој и самиот е резултат на наслојувањето на 14 незадолжителни делници, а може да се изведува во комбинација со делата од различни периоди на творење (првото изведување на Концертот опфаќаше делници со клавир и диригент, со Дејвид Тјудор и Марс Канингем) - Соло за глас (1958-60), Книга песни (1970), Фонтана микс (1958), Роцарт микс (1965).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Отсуството на секој вид ригорозност и академски стандард, чувството на полна предавачка слобода (еден од курсевите за нова музика имаше за тема идентификација на печурките) му овозможи на Кејџ истовремено и да учи од своите ученици.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
По првата реакција на “напнатост”, како ненамерна контракција на мускулите кога ќе се вкочанат во ладна вода, станав свесен за изостреноста на својата перцепција.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Можете да станете свесни за чувството на присила и поразувачката неспособност да се придвижите кога нема начин да се побегне, освен низ вратата, која е скоро како излез од сцена, и која има попречна греда слична на гилотина.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
(...) Не станува збор за совет човекот да ја симне маската (кога зад таа маска нема никакво лице); од него може да се бара да стане свесен за преправањето во својата состојба и да го признае тоа. Дека сум осуден на преправање...
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Едо, пред да стане свесен што прави, влезе во телефонската говорница...
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Бучавата за којашто дури сега стана свесен го потсети дека синоќа, кога си легна и се затаи да заспие, ја чу истата оваа необична бучава и ја слушаше сѐ додека не се сети дека таа доаѓа од реката.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
На аеродромот во Атина тој немаше време да стане свесен за својот замор зашто таму веднаш го сретна некој Јани кој, бидејќи значително помлад, а веројатно и доволно љубезен, му го подзеде малиот куфер и се пикнаа во некаква негова кола.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Потем во еден момент го сврте погледот кон него, погледите им се сретнаа, Едо стана свесен за сјајно пепелавата боја на незините очи и се најде во тој нејзин поглед како врз бездна во чии безпределни длабини тонењето е неизбежно...
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Застана така со лесно затворени очи,се потруди да ги почувствува како исправноста на положбата на телото така и да стане свесен за целото свое тело од темето до петиците.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Таму на паузи и навечер на пијачки доаѓаа сите политичари и многу естрадни фаци. Јас сега станав свесна за тоа.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Во тој момент станав свесна за вистинското негово значење.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Од него разбрале за она што се случило во Цапари и веднаш станале свесни за опасноста што ги дебне.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)