стаса (гл.) - на (предл.)

Но добро е што стасаа на време.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Рада и Ивона држејќи се рака под рака, одејќи нога пред нога, стасаа на меѓуградската автобуска станица.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Дишеше шумно, беше тркач кој не верува дека стасал на целта.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Беа стасани на целта, да. Рибарот тоа го знаеше.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Но очигледно, беа веќе стасале на целта.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Се смилостивил калуѓерот и го качил пет-пари-човечето на својата магарица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога на султанот му стасале на сто златни тепсии сто востанички глави добро заштитени со сол како подарок од пашата Лобуд и како крвав абер за најновата победа на Отоманијата, калуѓерот свечено го вовел улавиот во зафрлен манастир и со благослов го преоблекол во мантија, заедно да им служат на светците, да ги окопуваат лозјата и пченките и да ги пасат козите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ни сам не знам како стасав на проклетиот Пигал, во онаа кобна улица во која на секој десет чекори млади девојки ви предлагаат љубов.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Кога стаса на Велјановата Ливада, му викна на коњчето: „Стој, Дорчо!“ Коњчето послушно застана.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Горјан и Огнен го потераа коњчето и брзо стасаа на Велјанова Ливада.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Сега стаса на автопатот и застана, наслушнувајќи ги тивките звуци на дождот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Не знам, дали стасавме на време да му се обратиме на бога, вели поп Танаско, дали го фативме последниот час за молитва, за милост, ама наша света должност е да се молиме и да се молиме. 135
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)