сте (гл.) - сега (прил.)

– „Ами кога се правите штркови, им рекол Силјан, зошто сте сега луѓе?“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Не, не, тоа не е можно.“ „Каде сте сега?“ „Лажете!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Доаѓаа познати и непознати козари да му честитаат на татко ми за купената коза: – Аферим, аферим, комши, и вие сте сега наш.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Каде сте сега, синковци мајчини? Излезете сега... Де писнете да ве видам. Ха...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)