стигне (гл.) - до (предл.)

По овој привремен неуспех, а по приемот на писмено изработената пресуда,7 во јули 2009, следуваше жалбена постапка, иницирана од страна на незадоволната Зефиќ, по што предметот стигна до повисокиот Апелационен суд –  Скопје.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Таа потенцира дека е крајно незадоволна од недоличното однесување на судијката- претседател на советот (Л. Ивановска) – за време на парницата, таа како да имаше аверзија од тоа што Зефиќ 76 претходно била директор на КПУЗ- Скопје и, за време на распитот во својство на странка, цело време тенденциозно ја опструираше.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тој тргна полека се тркалаше лазејќи од дрво до дрво, се задскриваше зад грмушките па некако стигна до селото за да влезе скришум во подрумот по компири.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Одеа така Кире и дедо Димче позади коњите терајќи ги напред, полека со разговор стигнаа до логорот.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Изрипавме сите од местото. Мајка ми прва стигна до портата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми го сопираше, му велеше дека пред да стигне до клучните луѓе, ќе се изгуби во пајажината на помалите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Најпосле стигнавме до бунарот. Беше покриен со четири подебели штици и камуфлиран со зеленило. Лесно ги отстранивме.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јасно чувствуваше дека Чанга стигнал до бездната на очајот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Второто кое, впрочем, вистински ме загрижи, беше тоа што копањето не беше стигнато до никаде.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
При градењето пак на храмот Соломонов, секакви ајљази сакале да ги дознаат тајните и без труд и без знаење да стигнат до мајсторската титула и го убиле Хирам, една не само чиста душа, туку и најголем уметник, главен раководител на работите на изградбата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Љубопитно ги голтам напишаните зборови и прескокнувајќи редови за што побрзо да стигнам до информацијата, читам погоре пишува:
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
За денешниот хрватски интелектуалец да стигне до рангот на народен мудрец, национален интелектуален месија не му е потребно ништо друго освен претходно да не се ни обидел да стане граѓанин, во онаа апстрактна еднаквост со сите граѓани на државата, без оглед на професијата и формалното образование.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тешко можеше да најде зборови со кои би го следел другарот Чапаев кој продолжи: - Јас, почитуван колега, ја разбирам вашата потрага по старите отомански записи кои не можеле да стигнат до цариградските централни архиви, поради нивното локално значење.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Келнерот стигна до подиумот врз кој беше музиката. Премислува. Никако да се реши да ја пренесе порачката за трубачот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Штом ја отвори вратата од кошарата, говедата едно преку друго истрчаа надвор, па нестрпливи да стигнат до поилото и да ја изгаснат жедта, лижеа од снегот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
ПАНДЕ: Го минавме уќуматот, никого не сретнавме; стигнавме до Заптијаната, никого не гледаме...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Тој велеше дека тоа сега не е добро; велеше дека е решен да му се предаде на Бога и дека такви искушенија не му се потребни; потем повторно одевме, тој погледнуваше на часовникот, и брзаше; многу бргу стигнавме до мостот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но, добро ни беше што не нѐ брка. Си седевме во колата, се труцкавме и се смеевме. - Стигнавме до реката.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И кога тенковите и пешадијата стигнаа до раскрсницата и таму врзаа тежок и крвав бој, авионите почнаа да го бијат брегот и патот што од Кулата-Пероо води Винени.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Прашавме една пристара жена како да стигнеме до селото Кажани.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Прво тргнавме право на кај Маркова Нога. Границата е близу и мислевме дека брзо ќе ја преминеме и кога стигнавме до црквата Свети Јован, патот ни го заградија наши партизани.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И голем мајкин глас се дигна. Толку голем што стигна до пештерата над селото Винени.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ја преминавме улицата и стигнавме до раскрсницата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Единствено што можевме да направиме беше штом падне мракот да дадеме наредба за повлекување, туку и таа не стигна до сите бригади.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
40 Да мислеа тие, кои не поведоа, сигурно ќе немаше да стигнеме до болниците во Корча, во Елбасан, да ги слушаме лелеците на мајките кога поминувавме низ Прењес, немаше да стигнеме до Бурели и во далечни туѓи поднебја...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Кога ќе стигнете до широката раскрсница, ете се гледаат од тука семафорите, веднаш свртете лево и ќе влезете во улицата што ја барате.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Го возиш цела ноќ, по пат го тешиш, го молиш да издржи, да не стенка, му велиш и му ветуваш дека уште само оваа кривина да ја поминеме и зад таа или другата ќе се отвори поширок, порамен пат по кој побрзо ќе стигнеме до болницата; го носиш за да оздрави, а тој, ти се скаменува, оладува, те гледа со стаклени очи.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Звуците од стиховите, повеќе од сигурно, удриле во тие длабочини и со ехо, или ко што народот велит, со одѕун се вратиле назад, не остри и прободни туку обрабени и обли и ко такви стигнале до ушите, а сетне до душите и на нивните и на нашите.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Додека чекоревме по градот, Рајнер гледаше во парчето хартија кое покажуваше по кои улици треба да се движиме за да стигнеме до домот на неговата мајка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа пак зачекоривме по ходникот назад, па стигнавме до трпезаријата. „Еве овде јадеме.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа го однесов во работните простории – во онаа во која се правеа предмети од дрво, па во кројачницата, во ткаилницата, и во собата во која везевме и плетевме.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Се наближуваме,“ рече, кога навлеговме во делот од градот што ми беше познат од онаа прошетка со брат ми, кога тој сакаше да ми покаже како изгледа дното на Виена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Неколку млади луѓе го шутираа расфрланото ѓубре. Еден пијан човек се превртуваше на плочникот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Тоа е само површниот впечаток,“ рече брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Улиците беа поспани по неделната работна ноќ. Стигнавме до улицата што ја баравме.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Тоа значи дека овој свет е создаден за агресивните,“ рече Сара, стана од клупата, со раката ни даде знак дека сака без помош да почекори, и стигна до оградата на детската градинка, придржувајќи се за решетките.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога стигнаа до работ на чистинката, го слушна лаењето на кучињата. Беа веднаш под селото.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тромаво и споро ја подигна раката за да ги повика од зад себе и само со два-три збора се разбраа како ќе се поделат.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Така и во тој навев од мисли Рада стигна до местото каде што се мешаа и слеваа звуците од двете џамии.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Рада размислуваше како со тешкиот ранец ќе стигне до дома. На одење ѝ помогна Долгиот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Имаше толку сила само да стигне до фиоката во која токму за вакви прилики чуваше парче чоколадо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Откако ја спушти Душка, со зашеметен ум тетеравејќи се, одвај стигна до масата каде ја чекаше Роска.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Иако тие први стигнале до изворите, ѝ го препуштиле редот на Трајана.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И кога тие се свртиле да си одат и кога стигнале до вратата, повторно ги викнал да се вратат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Важно е, вели Максим, да не дознаат Грчиштата што сме се договориле, дека ако не ни стигне до напролет одобрение за ѕидање црква, сами ние ќе отидеме во Стамбол и ќе го молиме Султанот лично тој да ни издаде одобрение.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Нивното шепотење стигна до Глигор.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И брза, измачуван од жедта, да стигне до водата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Та не сум и Италијанскиот истражувач и адмирал Кристофер Колумбо кој стигнал до Америка.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Лежерна опуштеност, питом поглед, стиховите од моите песни долго патуваат, додека стигнат до затворената порта од твојата душа, што неуморно ткае песна во немирните ноќи...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Туку што стигнав до бакалницата на аголот, гледам: луѓе, врволица...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Отпрвин тоа се бавни кругови околу Неда, но со време тие стануваат сѐ помали, додека тој не стигне до точката која е центар на кругот, веднаш зад Неда.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Некако стигнаа до живата ограда, која години не беше негувана, па беше полна со процепи и наликуваше на дрворед од мутирани бонсаи.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Цел Се стремев да стигнам до Совршеното. Го најдов само Големото Ништо. Ништо - Ти си Совршено
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ѝ подарувам срцевина од лале, ја остава Сенката зад себе, и заедно лебдиме кон Големата Бескрајна Светлина!
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тоа значеше: да се стигне до него со иритирани нерви од речиси невозможно и бесконечно чекање.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Кога стигна до купчето, Винстон виде дека тоа е човечка рака откината кај глуждот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Стигнаа до работ на шумичката. Таа застана.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Патот се прошири и за една минута Винстон стигна до изгазената патека за која му зборуваше девојката, една обична добиточна патека што се губеше меѓу шибјето.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Стигнаа до паднатото дрво за кое му кажуваше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се качив во возилото на инженерот и, набргу, стигнавме до еден голем хангар, изграден на една чистинка, на периферијата на градот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Побегна преплашена, трчајќи надвор од спалната, но пред да стигне до влезната порта, болничарката во механичарски комбинезон ја зграпчи и со еден удар ја прикова за подот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Изминаа речиси две години, но дали навистина се наѕираше крајот на таа авантура?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Газдите ни приредија уште една гозба кога стигнавме до двесте метри, дури и весниците го забележаа настанот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Впрочем, тој се трудеше да си ја засили значајноста со голем број други средства, имено: го воведе правилото пониските чиновници да го пресретнуваат уште на скалите, кога тој доаѓа на работа; никој да не смее директно да влегува кај него, туку сѐ да тече според најстрог ред: колешскиот регистратор би му реферирал на губернискиот секретар, губернискиот секретар – на титуларниот или, пак, како ќе му дојдеше, на некој друг и, веќе на овој начин, работата да стигне до него.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ќе ја направам од железо и тоа ќе биде највисоката кула во светот“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Беше задолжена за тешките случаи и две затворени жени умреле задавени од нејзините раце на поларна мечка, извежбани до уметност за убивање од невнимание.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Така персискиот збор bkshesh (со прво потекло од пахлави) со значење дар, ќе помине во арапски како baqi, потоа во турски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И едниот и другиот збор стигнале до балканските и европските јазици благодарејќи на Монголската Империја.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Наеднаш ми проструи низ целата телесна мускулатура една морница која со молскавична брзина стигна до мозочните ќелии.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Да си помогнеме себе и на спасителот, за полесно да стигнеме до брегот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Се качив и почувствував како под мене ги искршив моите прекрасни уметнички слики.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Околу полноќ стигнавме до црквата Грачаница. Мислев дека ќе ја видам, но успеав само малку оградата да ја забележам. Многу ми беше жал.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Се разбира, тоа беше само еден можен план да се стигне до саканиот рид.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Одврзи ја машничката. Добро знаеш дека нема да стигнеш до содржината без да ја искинеш обвивката.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Само требаше да се стигне до амбасадата. Шифрантот Иваз сигурно веќе беше таму. Живееше веднаш до амбасадата. Така предвидуваа прописите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кога стигнав до главната порта на амбасадата која беше добро затворена, но јас го имав бипот за отворање на гаражата, транспортерот ме одмина, продолжи кон главната авенија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Стигнав до првите семафори. Стигнав до првите семафори. Само жолто трепкаа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Амбиција, идеали, илузија. Сѐ беше испомешано во тие мигови, требаше што побрзо да се стигне до целта. Која цел? Каква цел? Чија цел?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јасер Арафат ќе мине низ вистинско чистилиште на својот пат кон Палестина, преполн со жртви, страдања, кој ќе води преку многу Сабри и Шатили, за на крајот да стигне до северноевропскиот град Осло, блиску до можниот мир но далеку од суштинското враќање во Палестина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Стигнавме до центарот на Менхетн, излеговме од метрото, па кога те запрашав дали се чувствуваш добро и дали ќе можеш да шеташ, ти само кратко ми одговори, да.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
– Ако имаме касмет да стигнеме до него, колај ќе ја разбистриме сета работа – им велеше попот на другарите -ама не верувам. Не нѐ остава тој пес кадијата; ќе нѐ расипе уште во Прилеп – со право се плашеше попот, знаејќи го свирепиот карактер на прилепскиот кадија.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Вангел Русјаков е сосема до неа, тие безмилосно навлегуваат во неговите очи, ете, да не е оваа шамата што ја накрена жена му, ако ја пружи раката ќе стигне до разделот, ама од пусти срам, а и поради тоа што таму од кај другиот ѕид ги должеа вратовите машките на Коста Ципата, се заврте на кај Милка, се сви околу неа како колак и чиниш веднаш продолжи да спие.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Таму, на една клупа, сите тројца преседовме, се разбира, загрижени дали ќе успее Михали, тајно, да стигне до Македонија.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
А може затоа ме пика во пазувата за со рацете да стигне до неа, ѓомти случајно, а таа кучката, ќе се таи и ќе се насладува.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Кога сум стигнал до предградието, пред огромната замрачена зграда, ме преплашила тишината оти ни жива душа надвор... на сите куќи прозорците се темни... во фабриката тика так тика так...
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Само што се извлече од веленцето и тргна на кај вратата внимавајќи да не му стапни на мевот некому, кога онде, кај столбовите, каде што гореше огнот, се исправи и Геле Колишев и брзо стигна до сивата дупка на влезот која како веднаш да го голтнува.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Си играше, по патот, како децата со откинување на латиците од цветот - вртипоп: може - не може, да го ставам да не го ставам медалот! Така, играјќи несетум, стигна до седиштето на Партијата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Се запленуваа на јуриш бродови на пристаништата за да се мине преку морето, да се стигне до Западна Европа и продолжи подалеку, преку океаните.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Момите се скараа која повеќе да собере од парите, а деверите се провреа меѓу нив и стигнаа до средната врата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— На лицето ѝ се оцрта задоволство, дамарите ѝ се разработија и доби сила и кураж што побргу да стигне до постелата, да легне и да го погледне тоа стаорче што сакаше да ја отера в гроб.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Градот е убиец, градот е жртва во градот на асфалтот се пролева крвта стемнети муцки со дебели ланци со вишок на мускули, а шуплива црпка Секој втор млад е социопат да стигнеш до успех биди ти гад таксисти по улици со завршен факс и револуцијата влезе во климакс Бледи лица со насмевки тажни лица со брчки, осамени дами мочли со џипови глумат џет сет со луксузен стан заработен в кревет Крстот свети во темните ноќи од премногу пороци светат и очи и сите тука се сметаат за светци се вртат во гроб и нашите претци
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Мајкиниот живот силно ме поучуваше, низ многуте задржани и малкуте пропуштени солзи, дека секој си го минува својот живот низ сопственото чистилиште на страдањата, за да стигне до вистинските солзи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Успеав, со големи тешкотии, да се пробијам низ снегот, да стигнам до нашата стара куќа.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се пуштиле стројници на сите страни. Некои стигнале до морето, други дури до северната граница на земјата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Брзо стасал абер од амбасадорот. Тој ѝ ги дал сите упатства, како да стигне до своите сестри и браќа, до својата рода од Измир до Цариград, до Ерзурум и до други градови. ѝ ја посочил и банката во која се наоѓал последниот аманет на нејзиниот татко, оставен пред смртта.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Стигнавме до градската куќа. Имаше многу народ, ги имаше од сите страни, од сите вери и народности, стари и млади, сите сакаа да си ја видат својата славна сограѓанка, Мајка Тереза.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А кога стигнаа до езерото видоа ѕид што се издига високо и на ѕидот многу лишај и билје црно што лачи и што цеди надолу.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
„Моја најмила, Пред една недела ти пратив писмо и верувам дека стигнало до твоите раце.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Стигнавме до финалето и веќе нема нерешен резултат.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Пред повеќе од 25 илјади години сме започнале со камени ножеви и на крајот на краиштата сме стигнале до делење на атомите.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Стигна до Превалот. Тука го застана патрола.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Некој донесе уште две цепеници, ги фрли во огнот - облак искри како рој пчели стигнаа до таванот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ајде, народе, одврзвајте учкури и напред да го извајме инаето! - викна дедото Наќе и додека стигна до ѕидот, си ги измоча пачовиците...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Отиде да ја брани татковината и стигна до Подградец.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Па како да ти кажам, Ѓорѓевице... Не знам колку е вистина, ама се слушна и тоа стигна до народната власт, дека Васил ваш, дезертирал, значи избегал и...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Секоја грмушка и секој камен на Грамос претворете го во гробница на монархофашистичките орди за да се осуетат поробувачките планови на англо- американските империјалисти, за да стигнеме до победата...”
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога стигнавме до огромната дрвена порта од куќата на мојот дедо тој направи неколку чекори за да си оди но одеднаш како да се предомисли па ми довикна - Еј Софи причекај...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ќе му ја врати ли тепсијата? Алергична да не е на ореви?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но, кога стигнаа до малото портиче од дворот на Дора, таа му го затвори пред нос и му рече дека не го пушта внатре.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Излишно беше да стане и да ја кара глувата баба, затоа што таа почнуваше да плаче и да се жали како тој е неблагодарен, како таа го израснала, пелените му ги перела, млеко му греела во ниедно време, работела и дење и ноќе само за тој да стигне до комфорот во кој е сега, само за да има нешто да му остави, барем едно станче за кое нема потреба да печали со толкави маки како што печалеле таа и татко му.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во една таква расположба, недела две пред самата Нова година, Пелагија и Чана заминаа од долното предградие кон центарот на градот, не со умисла да купуваат за себе или за децата, туку да го поминат центарот, да го изодат плоштадот, да завлезат во уличките зад него, да ги признат фотографиите на новиот филм во кино Младина, да излезат на дрвеното мовче преку кое ќе стигнат до малечкото плоштадче пред театарот, и уште потаму, до онаа грозоморна зградурина под Калето што ја викаа Фестивална а беше начичкана со бегалци, со Егејци.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Денот помина вообичаено, со кафе, појадок и ручек, и со долги разговори на Пела со Мурџо во кои таа му кажуваше како стигнале до училиштето, за големиот број на дечиња како неа сите фатени за рацете од мајките и за големата училница со три реда клупи и во секоја клупа по две дечиња, Учителката убава убава убава, ти велам, и гласот мек, топол, како на баба Перса и на мама Пелагија, а мене ми личи на Богородица од црквата преку големата река!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Дојдоа до брегот, а до таму се протегаше десниот ѕид, ја најдоа патеката со пресно втиснати стапалки во снегот и внимавајќи да не се слизнат во развревената вода, стигнаа до вратниче од бели и нови штици. Тропнаа на неа.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Прво Танаско и Пена рекоа дека кога се тука не ќе е добро да не скокнат до кај Митра и Чана да виделе дали Дончето стигнал до небото.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Има среќа Пеличка, си вели во себе баба Перса, а Пелагија е принудена да се врати во годините наназад и да стигне до она ритче во средината на селото Долнени од каде се гледаше куќата на убавата и питома учителка со мал дефект на едната рака, која, заради ујот на Ангелина да расипува животни радости, не му стана жена на младиот претседател на селскиот Одбор!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
На 15 април грчката армија стигна до Елбасан.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Ние повеќе се плашиме за тоа како ќе стигнеме до другиот крај.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Сега баш не е време за тоа, оди сегашнава задача ми е итно да стигнам до селата и градовите и на децата да им ги расподелам играчкиве.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Во очите им гореше желбата Ластовицата среќно и здраво да стигне до своето родно гнездо.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)