стои (гл.) - негов (прид.)

Потоа му ја подаде кусата манлихера, накована со златни и сребрени пари, и му рече со отсечен машки глас: — Слушна, војводо, дека и вие се борите против Турците, но по некој друг пат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Зад него, — растревожени, стоеја неговите: Андон, Стојче, Трајко, Бојко и Најдо, растревожени и готови на борба, мислејќи дека Шаќир ги доведе во клопка и помина на страната од четата на Ацев.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Зад него стоел неговиот шестгодишен син со обетка на левото уво; косата, како и кај таткото, почнувала од веѓите; уште некоја година и од ушите ќе му пробијат влакненца.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако рекол алах, најпосле ќе ги дадеме и главите за нашиот падишах и верата алахова.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Можело и од подалеку да се види дека е погрд од својата вчерашна грдост, онаков - ненаспан и недоверлив, повеќе со намера да предизвикува отколку да заштитува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дури стои неговата глава, немај гајле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
До вратата стоеше неговото срнче, со подигнато замечтаено главче.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Гого ги протри очите неколку пати, да не е само да му се привидело, од пусти желби и немирни сништа, но таму сетики стоеше неговото име, името на татко му и семејното презиме, што си го носеа по името на селото сѐ по удолницата од сртовите, по суводолицата на скрките.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)