стои (гл.) - твој (прид.)

Во главата стои твојата гордост, ако ја скршиш главата, гордоста ја нема, тебе те нема, светот го нема, ништо нема.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Пред тебе сега стојат твоите биолошки деца, твојот Виктор и твојата Ивона.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)