стои (гл.) - дека (сврз.)

По оваа несреќна околност, Божиновски се решава да ја тужи битолската експозитура на „Кјуби“ АД за осигурување и реоси- гурување, за неисплатениот „минат труд“ без да бара враќање на работното место.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Затоа Божиновски смета дека отказот намерно е даден по започнување на важење на новото законско решение, за да – на некој начин – тој биде „казнет“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кога компанијата „Кјуби“ дознава дека е тужена, го известува дека тој има акции кои, во негово име, биле купени од матичната компанија од Австралија (!?), и за да ги добие во валутна противвредност, треба да потпише Изјава – која му е понудена на потпис во август 2005, во која ќе стои дека сите права и обврски од компанијата се намирени и дека тој, како работник кој поседува акции, е согласен сумата што би му следувала од продажбата на овие акции да ја добие намалена, соодветно на 265 неговите „финансиски задолженија“!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Никаде не стои дека природните закони се токму онакви какви што ние сме ги формулирале.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Во образложението на Одлуката стои дека со оспореното законско решение според кое статус на невработено лице има само лицето на кое работниот однос не му престанал по негова волја, а не и на лицето на кое работниот однос му престанал по негова волја, се доведува во прашање правото на работа и слободен избор на вработување утврдено во чл. 32 од Уставот.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
И со колкава сериозност треба да се толкува некоја намера што сме можеле да ја имаме?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Јас ве разбирам наполно: годините си го прават своето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но сепак, дали навистина се било токму така?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Во неа јасно стои дека никој досега, ниту од името на власта ниту пак од името на некој поединец, ниту случајно, ниту намерно не и ја одземал скапоценоста околу која толку жестоко се зазедовте.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А таму јасно и нагласено стои дека минатата вечер изјавив оти ќерката на Ѓурчин ја имам видено повеќепати и дека единствената намера што сум можел да ја имам при тие случајни средби веројатно била желбата да ги откријам сличностите помеѓу нас двајцата: помеѓу неа и мене, се разбира, во колку постои.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Меѓутоа, во полициските записници стои дека на 4.11.1890 год. во една поголема група сослушувани ученици и студенти од Македонија бил и Хаџиташковиќ и дека дури утрето и таа група го напуштила Белград.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во соопштението што Националната компанија за стопанисување со електрична енергија го испратила до јавноста стои дека некој си маж, крстен по великиот диктатор, поткопал опасен електричен столб.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Во тестаментот на Ханс стои дека земјата не смее да се оттуѓува.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Знаете, јас сум новинарка. - Ова повторно ја стресе Рада. Та нели во писмото од Јана стоеше дека „лотосот“ бил посвоен од некој новинар.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сепак во личните карти не им стои дека место очи имаат бабнатинки и не им е напишано здравната книшка дека боледуват од осаменост и од очиодразоаност.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Се сеќавам на едно место во делото на Анри-Пјер Рош (Henri-Pierre Roche), каде стои дека сте рекле како секогаш се трудите да го најдете начинот да си противречите самиот на себеси.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Значи, не стои дека „културните партали и крпеници, што национализмот ги користи, се произволни историски изуми”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Тука стои дека вашиот брачен другар бара да се разведе бракот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во белешката од следниот ден стои дека Легнав слободен и без грижа и дека уште во пет саатот сум отишол да ги видам мајка, Лена и Јана.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Веројатно не сум знаел точно кога почнува наставата во Учителска, во записот стои дека тоа ќе се случи дури на крајот од месецот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Кралската влада му упати на судот во Хаг нови документи: го достави писмото на австрискиот гроф Менсдорф упатено во 1913 година до својот министер на Конференцијата во Лондон, во кое стои дека границата меѓу Србија и Албанија да оди меѓу Свети Наум и Подградец...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Во потсетникот на едно од среќавањата на пример стои дека ние двајцата имаме зборувано за братовчедот Благоја, за тетка Боса Сотирова, за Панарџиевите од Горно Маало.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
На пример, на почетокот на приказната стоеше дека хероината на филмот, мајката на киднапираното девојче, одлично пука од карабин.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во записникот на Паца стои дека „барањето за поведување дисциплинска постапка овде не се прераскажува или цитира затоа што тој документ е прилог на овој записник“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Уште се работеше на зградата а таа влечеше малтер со една друга Егејка, исто, знаеше дека се почнуваа други згради подолу во бавчите и работа ќе има за неа сигурно до идната година, таа сепак појде до Трудот и потпраша за работа во Монополот, повикувајќи се на една белешка во која стоеше дека работела некое време во Монополот во Прилеп.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Во телеграмата стои дека од средата (значи по она што се случило на 29 вечерта) престанал секаков напад со бомби, во прогоните, претресите по куќите и апсењата продолжуваат.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Евгенијадис на 30 април, односно на 29 по полноќ, испратил телеграма во која меѓу другото стои дека околу 8 часот вечерта (на 29 април) се фрлени околу 20 бомби врз кафеани и други места во центарот и во неговата периферија, предизвикувајќи паника.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)