струже (гл.) - камен (имн.)

Во студената колиба тој си седеше со капата од мечкина кожа на главата, завиткан до под мишка, само рацете му беа надвор, помодрени од студот, а тој само струже ли струже камења и нешто пишува; де струже, де пишува. Сè така.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А дуќанџиите сѐ повеќе го испитуваа за градителот и за неговиот живот и сѐ повеќе се чудеа и не можеа да прежалат што не го гледале подобро и повнимателно додека минуваше по вишеградските сокаци.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)