сум (гл.) - порасне (гл.)

- Сум пораснала, велиш... - се насмевна Циљка. - Си пораснала чендо, по планињето - пустињето...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сѐ поретко слетува на скопскиот аеродром.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
На вечерата во ресторанот Бисер преку Камениот мост, кој чинам веќе не постои, Александар ми рече дека сум пораснала.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Не, лицето не му го гледам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Некој ми зборува дека сум пораснат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зборовите негови ми светкаат во мракот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знам чиј е гласот но тоа се зборови за празнината што зинала помеѓу моето вчера и она далечно утре заминато (не знам зошто) во некој друг дел од далечината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Па зар не сум пораснат? – прашува тој за секој случај. - Е, ти треба уште малку.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)