сум (гл.) - загрижен (прид.)

Тоа што ми го пишувате за смрtта на вашите браќа ме прави да сум загрижена за вашето здравје.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Петја ѕирна зад рамото на помалиот мртовец и молкум се насмевна.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
-Мошне сум загрижен што ќе стане со мене по смртта... поради тоа и сум нерешителен - се замеша самоубиецот, повторно поцрвенувајќи.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А јас самата веќе четириесетина години не јадам месо од кој и да е вид, па лично не сум загрижена за своето здравје.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Јас не сум загрижен, затоа што моето разби­рање на социологијата е континентално, во традицијата на германската и фран­цус­ката социологија, повеќе отколку американско.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не се изненадив и кога слушнав како невидливиот собеседник ме советува дека не треба да сум загрижен поради правото на сонување бидејќи тоа му било загарантирано на секој поединец.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не верувам дека социологијата може да разреши било какви проблеми: ние не ги разрешуваме проблемите, ние стануваме уморни од нив.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но не сфаќајте ме погрешно, ниту има место за тревога, ниту пак сум загрижен.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Многу сум загрижен - ѝ се обрати тој на жената.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)