сум (гл.) - слободен (прид.)

Јас не можа глава да веда на никого, бил тој Турчин или рисјанин. Јас сакам да су слободен.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Седа — седа, лежа — лежа. Да нема кој да ми кумандуа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но, нема добри писатели коишто не го разоруваат (дури и кога мислат дека го утврдуваат) кодот на сопствените предестинации: религиозни, национални, историски, психолошки... 48 okno.mk Ако сум слободен да го изнесам својот став, не сакајќи овде да влегувам во аргументите на сите други ставови, го претпоставувам Рембо пред сите католици на францускиот 19 и 20 век, а Матош пред хрватските; Војнович пред сите руски православци, а Домановиќ пред српските; Омар Хајам пред сите муслимани, Витман и Емили Дикинсон пред сите американски моралисти; Еразмо на острата смеа пред пајажината на верската схоластика, Оскар Вајлд пред сите викторијанци (крутиот британизам); Томас Ман пред лажната и простачка, „мистичка” (мистификаторска) опиеност на сите настапувачки национални гордости; Кафка и Џојс пред секој „реализам”; а Ниче и Шопенхауер пред секоја катедра на големи мисли... »» Каков, во таа смисла, треба да биде ангажманот на писателот?
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
- Грешиш Викторе. Јас сум слободен летач, а затворениот простор ми доаѓа како казна.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Нема никаков проблем. Овие два дена сум слободен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Јас живеев во самозалажување дека сум слободна, а со такво чувство паѓањето е неизбежна судбина.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Со такво самозалажување несвесно паѓаш главечки во бездна.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Овде тој подзастана и се поднасмевна на изразот на целосна збунетост и неверување кај дојденецот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Роден сум во Тарс, во племето на Венјамин, и по раѓање сум слободен граѓанин на Рим“.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Шмрка: - А јас сум слободен, правам што сакам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
ЈАКОВ: Јас сум слободен внатре, во она што ми е пишано. (Прска црвен спреј на лицето. Остава трага на ѕидот.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Арл, 1993 Париз, 1997 г.), имав чувство дека сум слободен, ослободен од една голема тежина во себе, можеби тешка колку и големите бетонски статуи на Сталин и Енвер Хоџа кои се тркалаа во Тирана по падот на диктатурата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Толку сум слободен да Ви обрнам внимание, со оглед на моето долгогодишно дејствување во германската јавност и мојата длабока поврзаност со германската музика, на настани што се случуваат во музичкиот живот, а коишто не мораат, по мое мислење, нужно да бидат поврзани со повторното оживување на нашето национално достоинство, кое сите тие го поздравуваме со благодарност и веселба.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Клучот - како нешто најскапо, како потврда дека и јас сум слободен, самостоен, способен да се грижам и за себе, и за домата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
На големиот одмор се распрашувавме за него, но никој ништо не знаеше да ни рече.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога и другиот ден Љупчо не дојде на училиште, се вознемиривме.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Така е, така е, пак сум слободен!
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во манастирот барем можев да пишувам слободно, кога ќе сум слободен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)