А пак јас, тежев како камен врз него, тешка од тешки мисли, тешка од ТЕШКОТО- ОРОТО, кое во мене без престан се играше, па како лута змија отровница, под срце да ми се беше завила, ми тежеа и рацете и нозете и снагата, иако не беше многу ухранета.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Таа го влечеше кон земјата, тој тежеше како камен на едно место.Неговиот крст тежеше.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)