Поинакви-исти, ние и терасата Катаден (дури и понеделнички) ја запеточувам мојата осумчасовна непродуктивност – за време на викендите трае мојата работна недела.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Кога одново ми се враќа вниманието, сфаќам дека стрелката не извртила толку колку што имам чувство дека траела мојата отсутност.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Да можам ... само да можам, да сторам да трае мојот сон кога твојот се руши... зошто не секогаш во една средба трае сиот живот а животот е мал за да го собере сето во тебе за мене... за да собере толку и смеа и солзи, и копнеж и љубов...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Не ќе примнам друг в постела, и колку да е убав, сѐ дури трае мојот час. Со плач ќе те смилостувам...
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)