Тоа траеше доста кусо, колку четири здива, или колку четири волчи соништа, а после, наеднаш, оној маѓепсничар пак ја покрена својата волшебна прачка и дивинките го разбија својот застојан синџир и сега зедоа да ги душкаат сите негови стапалки по снегот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Посетата траеше доста долго и газда Таки почна да се нервира, бидејќи не беше научен да чека долго, особено не на лошо време.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)