Но, сето тоа овде трае допладне, толку траат и мешаниците.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Јас го пронајдов центарот на моето постоење, оската околу која се врти мојот свет, гравитација е љубовта доволно стабилна за да трае и да продолжам да живеам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Освежувачки, смирувачки ноти во нови утра кои ни вдахнуваат енергија, кои не воздигнуваат и ни даваат сила слободно да се нурнеме во прекрасната, идилична, раскошна светлина и светоста на новиот ден.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Стопати ти напишав и толку пати се избришав, но тоа беше вентил за мојата душа, исполнета со таква тешка, смртна тага која трае и се прелева од една во друга форма.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
-„Зошто Јас, зошто боли толку многу, зошто секој збор ме повредува, зошто секоја насмевка ми е толку туѓа, зошто е толку тешко да заборавам?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Така траеше и се одржуваше нивното пријателство.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Најчесто тоа беа тегли зимница кои требаше да траат и да бидат доручек и вечера за таа недела.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Не мораш да го разбереш и да го прифатиш ова што ти го кажувам, но запомни: слободата е слободно паѓање, самоубиство во мигот кога мислиш дека си вечен, кога мислиш дека животот го живееш онака како што секогаш си го посакувал, самоубиство без причини и последици, нешто како катарза што те исполнува со пркос и можеби затоа не бараш виновници и не осудуваш никого во тоа долго, долго паѓање што може да трае и само еден миг.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Во тоа паѓање Авни е мала попатна станица која може и да не се забележи во приквечерината на твоето паметење.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Ете, толку години поминале, а меракот трае и тлее како запретан жар во срцето... И само пече и боли.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ЕФКА: А тој, мажот го знае тоа, а и сам си ја има на срце друга што не му ја дале, па затоа, ти си му крива, затоа удри на тебе, викај на сиротата жена!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
А ние, гледаш, мајката, траеме и сме... Како пирејот, нели?...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
На најсеверниот север, велат, пет или шестпати во годината, денот може да трае и цел месец.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Крчмарот траеше и гледаше негде крај него.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тоа е економично, чевлите подолго ќе траат и ...
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Сведочењето во врска со ова зло, запишал монахот, кое долго трае и непречено поминува низ тесните сокаци на времето, има за цел не само да го загатне туку и да ни го предочи приближувањето на злото што многу потсетува на темен облак кој може да биде и предвесник на бура што може неочекувано насекаде да се случи.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Значи: сврши и со него. Траја и дотраја.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)