По ручекот почина малку во двор, и тргна за на лозје.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Пред зајдисонце, по истиот пат, колоната тргна за Преспа.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Едно време, уживавме да тргнеме за Атос, во „државата“ на манастирите, но од оваа намера се откажавме бргу.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И преку ноќта, само со двајца вооружени Турци на коњи ја впрегна тој колата, ги качи жена си и децата, и сите тргнаа за Охрид...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Србин го подзема: - Ти значи, тргна за туѓина. - За Франција, да, - вели Љаке.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Ние веќе бевме тргнати за Солун, вели човекот, ама од пол пат нѐ вратија...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Младите штрчиња ги учеле да летаат нависоко и Аџијата беше распратил абер по сите страни да се чинат азар сите штркови, за на свети Панделимон да тргнат за на вилает; му стори абер и на Силјана за и тој да се стори азар.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Наблизу пиштат локомотивите со новите транспорти на живи луѓе со истоштени лица, најчесто со згаснати погледи и пресушена болка на откорнатици, луѓе што брзо, веќе навежбано се товарат во добиточните вагони кои поаѓаат проследени со пискотите на жените, викот на уплашените деца, занемените мажи, воздишките на средовечните, шепотливите молитви на старците пристиснати во своите први, подвижни ќелии, на луѓето што од страв се измокруваат во својата облека, на децата што несвесни за ужасот кој ги обзел нивните семејства, бараат простор за игра, во вагоните тргнати за далечната Полска во кои има едвај место за стоење.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Потоа тој многугласен џагор, го покрива единствениот писок на локомотивата која поаѓа, тешко збивтајќи под товарот на долгата композиција што почнува да ја влече; товар што, од транспорт до транспорт, брои илјадници луѓе, милиони спомени, многу очаи, еден страв и нешто преостаната надеж.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Дедото Петко за местото се пазарел со Буровица, го платил со единаесет жолтици и кога таа еден пазарен ден тргнала за Воден да му го препише местото, на Белојаса, на свиокот од патот, на најлошото место, коњот се сопнал и таа одлетала во реката. Од таму ја донеле на леса, ама мртва.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
-Не, немаш право - му се здаде таа на другарот секретар - знаеш што ми рече мој Благоја кога тргна за на фронтот?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Тие кои тргнаа за да бидат спасени, се витосаа.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Оптоварени од споменот на крвавите последици на битката за заземање на Лерин, тргнавме за Костур.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Го тргна за уши, му го даде кавалчето и го пушти да си оди.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
И како што плачам и си редам така, Уља, јатрва ми, ме шиба со лактот, ме тргна за ракавот и ми вели: - Запри малку, Велико, знаеш дека две деца ѝ предаде на земјата, вели, знаеш дека еднозадруго ги закопа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)