Не треба ни да се каже дека тој извор, така привикан, никогаш не е естетски туку роднински, не е одреден со естетското мерило на слободните институции на националната (како светска) литература туку со органскиот „указ” на апсолутната моќ на крвта и тлото.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Гледам, си се накитил со неговиот прстен.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Додека се преминува пруголницата не ти требаат ни елени.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
- Зошто? На мртвиот не му треба ни прстен ни оков.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)