Благите налети на југовината ги пробиваа патиштата низ негостоприемчивата долина и веќе почнуваа да трубат во крошните на дрвјата, од кои беше испаѓан сиот окит и тие стоеја мирни од двете страни на долината, црни и покиснати.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)