Ги носеа даските и поштарката Лида, која трчаше меѓу куќите како чамец, праша: - Кај кого е ова? - Кај нас.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
И тогаш видов еден човек што трча меѓу луѓето, сака да го втаса возот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Трчаа меѓу дрвјата, лизгајќи се и паѓајќи, се туркаа едно со друго, си играа криенка, но повеќето подмижуваа кон сонцето сѐ додека солзи не им потекуваа низ образите, ги испружаа рацете кон таа златна боја и неверојатното синило, вдишувајќи го свежиот воздух и без здив ја наслушнуваа тишината што се протегаше околу нив, како прекрасно море без звуци и движења.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)