турка (гл.) - и (сврз.)

Заграби, им тури на маските, ги поискара да не се туркаат и си тргна кон огништето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Овде се туркаа и влегуваа само млади луѓе. Со една толпа младинци влегов и јас.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Жените победнички, туркани и изгазени од другите, се обидуваа да заминат со своите тенџериња, додека десетици други остануваа да се туркаат околу тезгата, обвинувајќи го продавачот за протекција и дека некаде крие уште тенџериња.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Луѓето жестоко се туркаа и се задушуваа меѓу работ на тротоарот (каде што во стегнат шпалир чекореа војниците) и ѕидовите од куќите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ќе те туркам и ќе те закрепувам, ѝ велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се турка и се провира ко змија во трева...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас ги туркам и ги удирам, но тие не се пуштаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ќе извика парола, велам и сум ја фатила вака за рамена, ја туркам и викам: женава е трудна!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нѐ туркаат и нѐ носат со себе, како да сме зрнца песок, случајно затечени на патот на зазбивтаната вода.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Замавна со раката пред очи, чиниш со тоа движење растера сениште.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Луѓето, газејќи ја таа пржелика, трчаат од сите страни и викаат, се довикуваат, се туркаат и паѓаат.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Со шепите направив инка, собрав воздух и викнав: - Мамооо!!! - повторував и гледав како трчаа жените, како се туркаа и викаа, ама во таа викотница, во таа бура име не се слушаше.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сите се туркавме и се пикавме што подобро да го видиме, но двајцата овчари што го водеа замавнуваа со клоци и правеа простор околу него.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Се плашиме да не задоцниме, па се туркаме, и други! се плашат да не задоцнат па и тие се туркаат и еве причина да бидеме лоши и ние и тие околу нас.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Ние грабаме, се туркаме и грабаме. Црпиме, го гребиме тенеќето, го бришеме со прсти катранот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)