удира (гл.) - ја (зам.)

Добар избор, си рече тој, најпрвин нежно а потоа сѐ пожестоко удирајќи ја со камшикот.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
ИЛИЈА: (удирајќи ја баба Анча по рамото исто така и одговара преку песна).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Тој не ја погледна, но проговори нешто нејасно, а потоа веднаш се извини за, како што рече, „непристојноста на еден шеесетгодишен старец,“ на што Софија му влепи шамар и со тоа заврши сцената, бидејќи таа во истиот миг стана и со брзи чекори излезе низ вратата на ресторанот, силно удирајќи ја зад себе.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Една од болничарките ја натера да се врати во редот, полека удирајќи ја по грбот, додека ѝ зборуваше со многу сладок глас: - „Наваму, убавице. Телефонот е ваму.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- „Но, јас дојдов само за да телефонирам“ ѝ рече Марија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)