Со Змејка ниеднаш не проговорија. Ни тој ниеднаш не успеа сосема да ги заборави нив двајца.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Страв дека не успеал сосема да биде еден од своите.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Тој еднаш успеа сосема да ги најде нив.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Дури и Петар, оној што сакаше себеси да се прикаже како најблизок на Учителот, го проколна Ананиј не поради неговите убедувања, туку поради тоа што овој го измами за пари кога, сакајќи да се откаже од материјалното во име на духовното, та продавајќи ја нивата за да им помогне на апостолите, не успеа сосема да ја победи својата потреба за имот, па на Петар му даде само половина од парите од продажбата.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Благодарение на една нејзина пријателка успеа сосема легално да дојде до избирачкиот список и новата адреса на Саво и Снежана.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ете населба, то ест место, каде што христијанската верска догма не успеала сосема да ги надвладее паганството и митологијата, туку приопштувајќи се кон нив и испреплетувајќи се со нив, со нивните обичаи и празнувања се натоврила како со бесцени камења, и историјата, припокривајќи сосе малтер на легенди и преданија, печалела за други, за завојувачите, додека за тукашните ги резервирала страдањата, прогонствата и истребувањето, а заедно со нив правото на бој и правото од сето тоа да разгрнат епски духовни мегдани, кои, во текот на времето, неуките но интелегентни души на жителите на Потковицата ќе ги преобратат во фактичка своја историја и врз неа ќе прикрепат една колку рурална толку здрава и чиста егзистенција, која, пак, несполуките и поразите, кои се јавуваат како негација на сѐ живо и движно, ќе ги извиши на рамништето на својата вера во опстанокот и тука ќе ги озакони како судбински збиднувања во човековото битисување во овие краишта.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Сето ова и уште многу нешто кое до нас, за жал, допира пооредно или никако не допира, било или можело да биде запишано во тефтерот на господарите на Потковицата, Акиноските.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)