фрла (гл.) - по (предл.)

Првите дни машките фрлаа по некој и друг поглед во Нешка кога идеше со бацкови и Стојановци измиена, исчешлана, без прцле и цилувци, во ново кошулче, со ново гунче, подбрадена под гуша, но кога се виде дека ја вардат тројца, сите дечиња, и тие од I одделение па дури и од IV, не смееја да ѝ се опулат накриво, не пак да ја задеваат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој служи за подниците, а каде што семејството е многубројно и не ги збира сите да спијат по катиштата, им фрлаат по некое рогузинче на децата навечер за спиење, додека блиското семејство, мажот со жената, и по некое дете, спијат пак на рогузина и козинаво покровче, по катиштата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Јас сум вртлог и ветар. Јас се фрлам по улиците.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Лапка ќе фрла по тебе, мори лепа, Да се завртиш, да видиш, Да ти го вида лицето, мори лепа, Лицето бело црвено.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Изгледа дека се спокојни само децата кои , по дебелиот снежен килим на софиските улици и паркови, без прекин се санкаат, се валкаат, прават снежни топки и со нив фрлаат по своите врсници.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Потоа се награбија снег и весело довикувајќи почнаа да фрлаат по Цане.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И тој им одговори, фрлајќи по нив со снежни топки.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
На средината на масата имаше голема бакарна чинија во која луѓето фрлаа по некоја пара, и да купеа, и да не купеа свеќи.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Како што спомнавме, динамитните бомби што гемиџиите ги фрлале по кафеаните биле направени со долг фитил, за да им се даде можност на гостите благовремено да го напуштат локалот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Може да им беа свадбени дарови, а можеби од оние првите, што се фрлаат по река за умрените.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Почнавме и пресна вода да си фрламе по петици.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што луѓе ќе станат...“ се лутеше дедо Коле, а лутите зборови се тркалаа низ скалите, небаре камења фрла по нас.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ако успее таа девојка во бело да се втурне во собата на вујко ми, тој, иако онака антав и во непристојна бела антерија, ќе се измолкне од под чаршафите и ќе потскокне на мртовечкатата постела (како штотуку извадена од водата риба што лудо се фрла по песокта).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И фрлам по него. Ама и тој фрла.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Или ќе го фрлаат по река за да го однесе водата. Како слепо куче.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)