Татко додека го следеше патот на една голема количка која ги носи трите сандаци со книги, а Камилски чекори зад неа, слушајќи лево-десно коментари, дека си го потрошил времето за овие книги, кои ќе завршат на некој таван или подрум се сети на своето враќање од Цариград, многу години пред да се најде Камилски во Париз, кога во родниот Поградец крај Охридското Езеро, по студиите во Париз, стигна со една чеза во која имаше два големи куфери.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Први излегоа прчовите, водени од Сталин. Козите мирно чекореа зад нив.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Под цокулите крцка снегот и ѝ се чини толку гласно е крцкањето, небаре цела чета чекори зад неа.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
А Даскалов и Боге од Бањи чекорат зад колата, но нивниот разговор е сосема тих. Тих но многу сериозен.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Знам дека разговараат за погребот иако ниту збор не втасува до мене.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)