И во секое ново сеќавање тој привид нема да исчезне, само ќе се чини уште пооддалечен.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Просто се чини неверојатно како се пикнале сиве овие нијанси и значења во толку малу и питоми зборови?
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Тоа се чини неверојатно но јас и денес можам со часови да го следам оддалечувањето на братот на татко ми во придружба со смртта.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)