Се чувствувам како да сум на свој закоп: стојам на мартовски ветар меѓу црни, лелеави чемпреси и невини, чиниш ни со рака недопрени споменици и со изморени очи се простувам со себеси в ковчег.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
САРА: Не чинеше ни пет пари. Дајте ми нешто за пиење. (Стево збунето ѝ тура пијалак). На здравје. Каде постои музиката?
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Сите тие дополнувања што ќе се придодаваат кон понапрешниот руско-австриски проект за реформи не само што не чинат 100000 обездомени души, 3-5000 човечки жртви и полно обескуражување на жителството во Македонија, ами не чинеа ни 100 човечки жртви.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)