И го зафати страв за нешто. Ги чувствуваше очите влажни и тешки од оган.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сепак ѝ е мило што е така долго наведната не од погледот на Трифун, туку од тоа што ги чувствува очите на Вангел Русјаков како се лепат по нејзите нозе.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)