Кога мајка или баба ќе ме замиеја, веднаш чувствував олеснување, како некое пролетно ветре да ми поминуваше низ телото, ми го однесуваше огнот и јас во тој миг се чувствував веќе оздравен.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Но тука, во времено вратениот спокој, се отвора подлабоката, метафизичка димензија на неговата личност.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Кога легнува, во постелата што мириса на неговиот страв, чувствува олеснување.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)