Има, например, овде еден таков кој речиси целосно се распадна, но еднаш за некои шест недели тој сѐ уште ќе каже еден збор, секако бесмислен, за некаков си бобок: “Бобок, бобок” - но и во него значи, животот тлее како невидлива искра...“ okno.mk 157
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Се чувствуваше смрдеа, одвреме - навреме подзасилена - според движењето на воздухот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
„Достатно глупо. Но како јас, ете, немам чувство за мирис и сепак, чувствувам смрдеа?“
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)