Дури и при самата помисла, дека би можел да се послужам со итрина, се чувствував загрозен“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„Васј“, така ми рече, „Васј мене стравот од војните ми е во крвта!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Се прашувам, сепак, не ли е Хартмановиот гест, кој, алудирајќи на зборот не само како на рана туку и како на мелем (мелем за рана која би била размак, грама, диференција), со тоа давајќи му на зборот повеќе лековити отколку значенски својства, всушност ист како оној на Дерида и Борхес?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Хартмановото вложување во романтизмот е премногу големо за тој да не се чувствува загрозен од Дерида.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Можат луѓето како нашиот др. Goebbels повторно и повторно да ја објавуваат реченицата дека национал-социјализмот не е извозна роба - останатиот свет се чувствуваше загрозен пред ударната сила, а првенствено пред успешноста на оваа татковинска, на оваа германска, на оваа европска книга - и го направија најглупавото што можеа - навестија војна.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)