Публиката бара да и припадне театарот затоа што таа е најмногу гладна, всушност, чувствува најмногу потреба за духовно згрижување.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Примашот и Данче се чувствуваат најмногу погодени: Тие не можат да се помират уште со некого да делат сега овде првенство. Сеедно со кого. И макар за миг само.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)