Без припомош во потсетувањето. Осамените се чувствуваат секогаш посиромашни.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Секое делче од спомените, дури и кога е лажовно ним им звучи вистинито.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Кога душата ми е разголена и сите мои молитви и благослови се толку блиску до тебе.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Не сум далеку од тебе, тоа далечно чукање и не е така нечујно, го чувствувам секогаш кога ќе ме обземе немир, кога за момент ќе застанам, ќе воздивнам и ќе се насмевнам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)