чуе (гл.) - џвакање (имн.)

Ручаа во дворот под сенките на муренките, крај самото езеро, обградени со мрежите што се сушеа оптегнати на муренковите дрвја низ кои сонцето одвреме-навреме блеснуваше и се губеше; чуновите шлапкаа нишајќи се на бранчињата, а кога ќе подзапреа, ќе се чуеше џвакањето на полковниците, на кметот и учителот, како и гргорењето на виното во грлото.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)