шепоти (гл.) - молитва (имн.)

Мајка во еден миг нешто промрморе, шепотеше молитва.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Шепотеше молитва што само тој ја знае; поточно: ја измислил со зборовите на некој предок, Јаков Иконописец или Круме Арсов, или некој што живеел далеку од нив колку и тие од него: ...нас сите со млеко од иста измитарена биволица нѐ доеле, господи наш севишен, и од еден склопец нѐ демнела сиромаштијата лутица, семето да ѝ се сотре и од правот нејзин да жугне берокуќничка добрина, и исти пијавици ни се плетеле место учкур околу папокот, орли врз темето лузни ни пишувале и штркови балабани низ грчмак срцето ни го ваделе и го пресадувале на новороденчиња, пред иста земја челото на камен сме го допирале, сме биле, не било не, не ќе сме, вечнаја памјат ни ...
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Гледајќи ги луѓето- гаврани со своите уморни очи, навлажени со солзи, од старост или од жал, тој одеше пред полицаецот и свиткан под тежината на животните неволи ги шепотеше молитвите на своите пцости.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се слушаше како шепоти молитва, како се крсти, дури најпосле не легна со тешка издишка.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тие, сите на коленици, ја стискаат земјата со чело и шепотат молитви.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И затечените старички и старчиња кои чекаат на ред да се прекрстат пред Богородица, се крстат и шепотат молитви пред да се тргне Пелагија.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Куде ме остави саму?... (Оди накај иконата) Богородице мила, помози... (си шепоти молитва). (Надвор се слуша возбудениот глас од Богдана: Ништа, ништа, брале...
„Гладна кокошка просо сонуе“ од Блаже Конески (1945)