Додека ги стискал забите како да сакал да ја задржи во себе силата на животот ( не земај ми ја душава, можеби можел да шепоти своја молитва, додека не ти принесам курбан), негде, не можејќи да определи каде, умирал ранет војник и пеел на турски за мајка и за дом по кој се копнее.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Излезе од Архивот, се упати кон реката, како кон олтар на минливоста, за да си ја шепоти својата молитва.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)