шета (гл.) - и (сврз.)

Соколе се шета и гледа. Има некаква надворешна промена во него - не ги носи веќе броениците и мустаќите малку ги поткастрил.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Додека таа одеше на работа, тој ја хранеше, ја шеташе и се грижеше за неа со уште поголемо внимание.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Направив убаво огниште: со синџир, со полица, со чингели, со тланик, дигнав висок оџак и утринум гледав со чадот нагоре како шетаат и моето тело и моето дивно име: ниско под земјата – високо над ѕвездите.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Излезе на квадратестиот двор. Разбиени по двајца, по тројца, се шетаа и се буткаа затворениците, ги влечкаа нозете одвикнати од одење, спореа, се смееја и се тешеа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Очите му шетаа и скокаа како маслинки на зејтин, ама и во нив не се гледаше ни жал, ни лутина.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ти се качуваат по нозете, ти скокаат по лицето, те шетаат и те дупат по снагата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Шетам и погледнувам кон прозорецот, навеан со снег.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сите сакаме голи да шетаме и сите носиме вратоврски. Како бесилка. Тивко, пристојно.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Миризбите слободно шетаа и под втората и под третата плоча, се креваа од снагите или алиштата, се провираа низ сите ѕирки и проѕирки, му се пикаа на човека во нос, го замелушуваа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
КРАЛИЦАТА Катја болна лежи На кралот Милош во гради болка му тежи Секој ден со бел коњ шета и лекови бара Да ја излечи од болката стара.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Споменот ја има способноста дури и на најсветлата улица, измиена до коска од бистрата сончевина, да му понуди на споменот дамнешни простории и во нив мали осветлени витрини по кои погледот шета и ги пребира необичните скапоцени предмети.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Шетате и само шетате?“ „Да, господине.“ „Шетате, а каде? И зошто?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Но Илко и понатаму си имаше добар апетит, јадеше, шеташе и одеше на брегот да ја лечи реумата во топлата вода.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)