јава (гл.) - бел (прид.)

„Качи се пред мене или остани“, ѝ рекол војникот и го привел коњот под брегот на кој девојката стоела.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А во тој ден човекон што ја сретнал, младичот што и понудил да ја поведе со себе и што можел да ми стане и татко, бил облечен во војничка униформа и јавал бел, војнички коњ.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Навистина, наше Маре е една од најличните; веројатно ширела убаво чувство додека го јавала белиот коњ - беше рекол еден од селаните заборавајќи ги коментарите што ги изрече час порано во врска со заечката нога. – Таква убавица да клајш на чело на колоната е најголемата пофалба на победата.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)