„И не барај од зборот да плаче Или да се смее Зборот е голема опачина на она што треба да се случи А опачината, опачината е отворен череп Од неа се јавуваат можеби најлудите цвеќиња Оние што не си го знаат ни името“
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)