Впрочем брзо сфатив: потплукнувањето се јавува секогаш откако ќе го слушнам она карактеристично ау! ау!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Бродчето што се огласи на прозорското стакло немаше никаква врска со таму, со огромната метална конструкција, која со брзина од 60 километри на час плови по морето наречено Јадранско, тоа е тука: брод-играчка, што повторно ќе се јави секогаш кога ќе се најдам во иста розова кутија: во татковото крило, на височинката над Градот, со заспаната Ј.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Постојано имај на ум дека молчењето е правило што мора да се почитува“.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А тоа ау ау се јавува само помеѓу неговите прашања.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Паметам: еден од чуварите, веројатно со добра намера, ми рече: „Овде молчењето е на цена.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)