Ја пикна во устата и јадеше цел грст, а во неговите очи не стоеше сега ништо друго освен таа лакомост, додека грутките земја се стркалуваа низ гробот и удираа, одекнувајќи тупо во чамовите штици на сандакот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Не поминал уште ни цел час а вратите пак тропаат, пак влегува Мирко и како да не јал цела година вели: - Мамо, дај ми лепче!
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)