А Хорацио не запира: Јадам само макарони варени без леб.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Еј, те молам, запри тука!
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Кога се служеше вечерата, само на едната половина од салата ѕвечкаа ножевите и виљушките, а на другата се јадеше само со раце, па немаше тропање.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Јадевме само жива пченка, вели, влеговме во една нива и накршивме кочани пченка, вели, и после нѐ болеше многу срце. Нѐ свитка мевот од бола, вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Од мај до крајот на август таа 1948 година за ручек јадевме само макарони.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Беше ужасно. Цел живот јадев само јуфки. И евентуално печурки. Поради мирисот и чипките.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)