Дните поминуваат, но книгите, книгите, Антоњина Павловна, остануваат на полиците, и големото дело на кое вие без да барате за себе корист му служите, навистина е големо и обилно, и секој ваш ред ѕвони и одѕвонува во нашите умови и срца со вечен рефрен.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Како се оддалечувавме – слушавме времето што идеше како ја тресе вселената пеејќи: Од каде доаѓа гласот ваш и кој ве закова за земјата Вие без писмо што ги запишавте сите книги човекови?
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Која страчка останала без опашка, та и вие без маж? — Никој! (Излегува).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)