Вие со бацка Стоја велите ваќа еден осмак, ама и со пет кутли којзнае дали ќе а насејме.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- А вие, по умот на мангупите од одделение, а? – ја прекина мајка ѝ – Тие до полноќ во Луна парк и вие со нив!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Каде ви беше главата да размислевте, девојчиња сте, ве сметавме паметни, а вие?!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Жената издивна. - Што да правиме, господине Стојче, - рече таа. - Вие со науката, ние жените вака.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
— Името е машко, вели, но сопственикот е жена, вели, накај осумдесет носи на душа, вели, кое судии, вели, кое управници на логори, вели, кое по некое ѓубре како тебе, вели, но нашите убиства не ја загрозуваат државата, вели, вие со една парола ќе го кренете народот, вели, не може да си ја затвори устата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе се обидеме. А... од кога се познавате Вие со Ѓорчета?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
„Вие со ним во кавга сте од време.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Доаѓате сите вие Со црвени пеперуги на усните За исцелување од гревови Со лути змии во табаните Што ве носат на погрешни места.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)