ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Да не фаќат теклив бегот на чифчијата, та јас оти да не кажам, рече Муарем и тргна да ги буди другите чифчии.

Недела Јуни Гладот никогаш не знае за доста, го носиме во нас, ги буди и нашите потомци.

И еден знаен ветер се покажува од ридовите и ги буди ѕвездите позаспани во гривата на коњот.

И по долг пат би можел да кажам дека глаголот во песната е проколнато нешто, тоа се брутовите кои го држат распнато телото на песната врз крстот на времето.

Ad patres, ad patres Има еден коњ, скока од рид на рид и од век во век, ноќем вишти под ѕвездите на Азија, утринум гребе, раскопува, ги буди оние на чии бедра вземи сè уште болскотат нивните сјајни мечови и го раздиплува големото македонско писмо - како единствена насока на Европа кон Исток.

Изрипа рането Јаким и ги стегна силно градите, ги задржа солзите - сакаше да го гледа во далечината бродот, што пореше со Божина милиот побратим, со кого ергенуваше и во рани зори ги будеше со својот писан кавал заспаните родни планини...

Ќе срипаше од постелата, ќе свикаше не баре му дошло крајот, а со крикот ги будеше и соседите кои знаеја дека Сане се одлепил од земјата, го изгубил здивот и оти ќе му треба долго време на земјичката да си се врати.

Духот на таа вера просто блика од делото на Ренџов, ги буди спомените за детството, ги оживува приказните за нечестивите кои само ќе ја зголемат силата на Божјото име, ги подотвора пердињата на одаите во кои течеше еден живот налик на вечност, влегува во црквите и манастирските ќелии, и талка по далечините изгазени од нозете на аџиите.

XXIV Уште од рани зори луѓето во селото почнаа да ги буди лавежот на кучињата и некаков тропот; стануваа од постелата, ги лепеа очите на прозорците, излегуваа на чардаците и гледаа исплашено: колони војници врвеа низ селото; им светкаа шлемовите и оружјето на виделинката од зората; од сите сокаци се точкаа војници, а коњите што влечкаа тешко оружје, опрема, муниција и казани за јадење, врвеа по широкиот пат крај езерото; фрчеа коњите со носевите, збивтаа под теретот, чувствуваа жед и ги вртеа главите кон езерото што на утринското ветре шлапкаше бранчиња на брегот; од војниците избиваше пареа поднаведнати под тежината на ранците и оружјето; кучињата непрестајно лаеја и напињаа на синџирите да ги скинат; оние што беа пуштени, се втурнуваа кон војниците, но кога ќе добиеја клоца, ќе сквичеа, се тргаа настрана и продолжуваа да лаат.

Да ги успива и да ги буди, со својата цветна аура.

Оној вресок, сочуван во него, ги будеше крвавите морници дури и кога ќе се обидеше да се надвисне низ прозорецот на својата куќа, што беше само две метра над земјата.

И не е тоа чудо: „женствената“ идентификација и фиксацијата со мајката ги будат најзадртите клишеа од поп- психоаналитичката хомофобија.

Денеска не сакаат ни да ѝ се приближат на таа тема.

Си беше еднаш едно време кога геј-мажите ги биеше глас дека не можат да зборуваат за ништо друго освен за мајките.

Ако она што на крајот го открива културната практика на машката хомосексуалност за природа на машкиот геј-субјективитет е колку многу излегува дека личи на оној куп популарни и псевдонаучни карикатури, воопшто не е никакво изненадување тоа што толкумина геј-мажи не би сакале да имаат ништо со геј-културата.

Дека го опоменуваа и неговите роднини и шамашот на нивниот каал, кој секој петок пред шабат и особено на Големите празници ги буди луѓето потсетувајќи ги на нивните духовни обврски за денот што е пред нив.

Додека така седи и слага, забележува, се враќа Геле, деверот на Богородица (Господи, речми, наистина е свитица?), ги буди децата на Богородица, сите четворица нешто шепотат, а потоа зеват од шејовите и пулејќи да не стапнат врз некого, бегат надвор.

Прозорците што беа свртени кон водата биле лоши места, тука навраќале водните духови за да ги будат луѓето. Оттаму се случувало секој ден понекој да скокне.

Кај некои луѓе Јас е кревка супстанција нагризната од киселината на постоењето, и таму каде што нагризувањето е најсилно, се отвора една поинаква стварност. .

Некои од нив навечер ги будат удари по вратата, други се во постојана кавга со некој невидлив соговорник, трети ги затвораат ушите затоа што не можат да ги издржат неподносливите пискотници.

Интерактивниот видеогаме, на пример, на посетителот му го доверува управувањето со црнечката побуна во Лос Ангелес во 1992 година и му овозможува неговиот избор да го споредува со вистинскиот тек на тогашните случувања и со мислењата на другите посетители. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 113 Јадрото на изложбениот проект е Куќата на холокаустот, што се протега во повеќе сали и со степенувањето на драматичната напнатост ги буди најлошите прогони со коишто се зафатило човештвото во својата историја.

Во музејот во Лос Ангелес не е употребен импозантниот документарен и меморијален пристап што го одликува Музејот на холокаустот во Вашингтон.

Повеќе отколку да информира во склад со историските критериуми, неговата намера е психички да ги привлече посетителите и од гледањето да направи прилика за соочување и освестување, ако не на сопствениот расизам, тогаш скоро сигурно за рамнодушноста кон драмата на другиот.