Гилзите, што ги велиме ние.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На тие зборови и друзи Силјанови што им ги велел на другарите, тие уште повеќе го насрчувале да јаде најслатки работи, чунки покрај него и тие јаделе и пиеле.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)