ги (зам.) - гушка (гл.)

Здравоживо мор Пелгијо, кај гу имаш скриену то нашто кумашинче! го пуштил гласот Танаско, а Пена ја гушка, ја стиска, чиниш сака во себе да ја втера, потоа Пелагија ги гушка нивните деца, ги опсипува со бакнежи, влетува и во прегратката на Танаско, а потоа тоа купче од луѓе и гласови се раширува во дворот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Денес е ден на мајките што ги гушкаат своите дечиња кога за појадок им сервираат љубов бескрајна, за ручек ги хранат со бакнежи по обравчињата и ги штипкаат од милост по рачињата. А за десерт?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Новонастанатиот кич необично потсетува на Гогољевиот пливач во езерото кој ги гушка двата лебеда во езерото и ја заведува убавата девојка на балконот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Првата повоена пролет ја сретнав Јохана Климт. Една година пред тоа дознав дека Густав умрел, но не појдов на погребот, не појдов да ја видам Клара, ниту пак ѝ се јавив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Помислував на неа тие денови, кога на улиците гледав мајки како ги гушкаат своите синови кои во колони се враќаа од фронтот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Додека образот почнуваше да му се осветлува, и однатре, како од некое чудесно ламбиче, тој ги гушкаше како деца што ги задржува уште малку, уште малку, пред да му избегаат од куќи.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Козарите стоеја простум, небаре и тие сакаа да учествуваат во епилогот на расказот. Ги гушкаа своите кози.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ние потрчавме кон нашите кози. Ги гушкавме со насолзени очи, небаре се разделувавме од нив.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Разделувањето со децата трае долго, најпрво Пелагија ги гушка и рони солзи, по неа Чана ги стиска во својата голема прегратка, мајката Роса како да испраќаше од своите ќерки и липтежот не можеше збор да изусти, потоа другите се туркаа, сакаа макар да ги допрат и така преку тие допири чиниш се надеваат дека и тие ќе стигнат до својот корен, до некој свој предок, роднина.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)